Het delen van energie is een hefboom voor de energietransitie. In de praktijk zijn er voor- en nadelen voor consumenten én ook kosten en risico’s voor leveranciers zowel in hun rol als leverancier als in hun rol als evenwichtsverantwoordelijke. FEBEG staat open voor een diepgaande discussie om tot een evenwichtig en duurzaam marktmodel te komen waarbij de kosten en de baten van energiedelen eerlijk verdeeld zijn.
Onevenwichtige verdeling van kosten en baten
Als de zon niet schijnt willen klanten vanzelfsprekend nog steeds elektriciteit kunnen gebruiken. Het restprofiel wordt daardoor grilliger en onvoorspelbaarder. De leverancier wordt hiervoor beschouwd als een ‘restleverancier’ van het grilligere en duurdere restprofiel. Bovendien moet hij alle netwerkkosten betalen en ook quotum op het bruto verbruik van deze klanten, dus ook voor de niet door hem geleverde stroom. Dit is duidelijk een onevenwichtig model. De consument geniet de voordelen van het systeem, de meerkosten zijn voor de leverancier.
Belangrijke werklast
In de huidige ontwikkelingsfase is er geen volledig geautomatiseerd marktproces om de facturering voor de betrokken klanten te automatiseren. Verbruiksgegevens worden ontvangen in spreadsheets die de basis vormen voor een manuele facturatie. Dit brengt hoge administratieve kosten voor de leverancier met zich mee.
Naar meer structurele oplossingen
FEBEG en haar leden zullen de conclusies van de studie die de regulator (VREG) voorbereidt over energiedelen aandachtig bekijken. FEBEG staat open voor een diepgaande discussie om tot een evenwichtig en duurzaam marktmodel te komen waarbij de kosten en de baten fair verdeeld zijn.
Marc Van den Bosch, general manager FEBEG: “FEBEG en haar leden staan volledig achter energiedelen en steunen de ontwikkeling ervan. Er moet echter een model komen dat de kosten en baten evenwichtig verdeelt. Ook op het vlak van markt- en administratieve processen moet het systeem nog groeien. Totdat er meer structurele oplossingen zijn, is het terecht dat leveranciers de kosten aanrekenen die binnen hun activiteiten worden gegenereerd. Deze kosten zijn openbaar en zijn een element waarmee afnemers rekening kunnen houden bij het kiezen van een leverancier in een vrije en concurrerende markt”.